..:: BİLGİ VADİSİ ::.. - Söyletme Hüznümü Kanar Yaralarim

Söyletme hüznümü benim...
Anlatınca yaşanır hatıralar;bilirsin.Kurcalandıkça kanar yaralar.
Ant verdim.Gözlerimin buğusunu sabaha çıkaracağım ve mutlu bakacağım mavilere...
Şimdi bana kendi acımı ayağımda salladığım zamanlardan açma.
Gözlerim gözyaşını gizlemeyi öğrendi lakin yüreğim söz dinlemez.Yaramdaki kanın kaynağı kurumadı ki henüz...Bırak beni..Beni kurcalama...
"İnanmadımgüvenmedim.."diyorum sana.İnanışlarımıgüvenişlerimi şaha kaldırma...
Bana eskilerden söz açma.
Nolur açma.
Bırak uysal görünümüme aldansın herkes...Kimse duymasın gözlerimdeki hırslı at kişnemelerini...Gözlerim görünmesinler boşver...Bilmesin kimse beni...
"Hadi anlatsana!..."ile başlayan cümleler kurma bana bir daha...
Ben kendi içimde öldüğüm ve acıyı kendi içimde öldürdüğüm günçıkıp meydanlara haykıracağımanlatacağım.Şimdi gizlediklerim benden gizlenene kadar beni konuşturma...
Beni bırak bana...Bu ara terk et beni..
Aldanışlarım aldatışa dönüşmeden yüz çevirmeyelim o pembe gezegenden...
Son izde silinip gidince kirpiklerimdenbelki dönerim sana...
Yol gösteririmkucak açarım.
..............
Aslında şunu sakın unutma:
Kır çiçekleri benim doğduğum günde vardıbugünde varyarında olacak.Ama kimi zaman gözlerimin önündekimi zaman ellerimin arasında kimi zamanda hiç bilmediğim diyarlarda...
Bak bunu anlatabilirim sana.
Herşeyi anlatabilirim sana hüzün hikayemden başka...
Paylaşıma açık olamamaktan söz ediyorsun ya; İNSANIN KENDİSİ İLE BİLE PAYLAŞAMADIĞI GERÇEKLER VARDIR HAYATTA...
Gerçekler...
Sahi söylesene bana gerçek nedir?
Yaşanan mı?
Yaşanılacak olan mı?
Yada hiç yaşanmamış gibi olan YALAN mı?
Nedir gerçek?Sen anlat bana!
.............
O kadar içine daldım ki kendiminsonunda kendimi kaybettim!Hayatı daseni deonları da...
Ben herşeyini kaybetmiş ve karşılığında hiçbirşey bulamamış biriyim şimdi...
Bunca yitiriş arasında yelkovan akrebi nasıl kovalar?Nasıl geçer zaman?