..:: BİLGİ VADİSİ ::..

üst üste ve hep aynı yerinden wuruyor hayat
kaçabildiğime kaçıyorum
arkama dönüp bakmadan
herşeyi geride bırakıyorum sanıyorum
oysaki bütün hüzünler
acılar
ızdıraplar elimde kalıyor…
bırakıyorum kağıdımı kalemimi
defterim güneşten sararıyor
hayatta hep yalnız bir resim olmak istedim
son dansı oynamak ve terketmek bu şehri…
hayat hep aynı yere wuruyor bıçağını
yaralarım iyileşmeden yine kanıyor
we ben yine aynı yerden gelen acıyla inliyorum
sen mektuplarımda kendini bulan kişi…
sen şiirlerme karışıp hayata karışan eşim…
bende isterdim ikimizden bir aşk doğurmak
içimdeki şelalelerden şırıl şırıl seni akıtmak
bilmezsinki argler bütün sularımı emdi
içimdeki o büyük şelale kurudu kaldı
taşlarında suya dair hiç yosun kalmadı…
sen şiirlerimde kendini bulan kişi…
bilmezsinki bende sewiyorum seni
senden ibaret olan herşeyi
cesaretim olsa tutmazmıyım elinden sanıyorsun
yıkmazmıyım karşıma sensizliği çıkaran şu ewreni
sen yüreğimde kendini bulan kişi…
bilmezsinki sana duyduğum bu özlemi
we içimde kalan aşka dair bu sözleri
sen gözlerimde kendini bulan kişi…
bilmezsinki
bilsen gel demezdin…